Τασσώ Καββαδία...Αγαπημένη και γλυκύτατη

 

Με ξάφνιαζε πάντα ο τρόπος που αντιδρούσε ο κόσμος όταν έβλεπε τις ταινίες μου.
Ο άντρας μου δυο - τρεις φορές που έτυχε να είμαστε μαζί στην αίθουσα, τρόμαξε.
- Πάμε να φύγουμε, μου έλεγε. Αυτοί θα σε λιντσάρουν.
Εγώ καμάρωνα γιατί έπαιζα καλά αλλά οι άνθρωποι δεν το ξέρανε πως απλώς... παίζω.
Πίστευαν πως είμαι αυτό που έβλεπαν.
Πίστευαν πως είμαι όντως κακιά.
Γεννήθηκα το 1921. Η παιδική ζωή μου, με μια λέξη, ήταν ευτυχισμένη.
Ο πατέρας μου με πάντρεψε νωρίς για να μη σπουδάσω
όχι μόνο Θέατρο που ήθελα,
αλλά για να μη σπουδάσω γενικά.

Έτσι παντρεύτηκα κι έκανα τρία παιδιά.
Τον ευγνωμονώ τον πατέρα μου γι' αυτό που μου έκανε.
Αν είχα βγει τότε στο Θέατρο....δε θα είχα κάνει τα τρία παιδιά που έχω σήμερα και τα τρία εγγόνια.

Σπούδασα πιάνο, έμαθα τη γραφή των τυφλών κι έγραφα βιβλία γι' αυτούς,
ήμουν νοσοκόμα στο τμήμα ψυχαγωγίας του Ερυθρού Σταυρού
- γιατί τότε ήταν ο πόλεμος του '40 -
παράλληλα με τις υποχρεώσεις μου ως μητέρα.
Εξέπεμπα όμως σε ένα άλλο μήκος κύματος με τον σύζυγό μου και διαλύσαμε τον γάμο μας.
Αφού χώρισα σπούδασα διακόσμηση στο Παρίσι.

Όταν επέστρεψα ο Γιάννης Τσαρούχης με συμβούλεψε να παρακολουθήσω μαθήματα υποκριτικής στη σχολή του Καρόλου Κουν.
Ένα βράδυ, τυχαία στο καμαρίνι του Χορν, συναντώ τον Κακογιάννη.
Ούτε ο Δημήτρης ούτε ο Μιχάλης ήξεραν ότι ήμουν μαθήτρια του Κουν.
Όταν τους το είπα ενθουσιάστηκαν και μου πρότειναν να παίξω στο φιλμ
''Κυριακάτικο Ξύπνημα'' τη νευρωτική σύζυγο του Γιώργου Παππά.
Άρεσε τόσο, που στη συνέχεια ο ρόλος της κακιάς μού δόθηκε σε πολλές ταινίες που ακολούθησαν.
Αναρωτιόμουν τι ήταν αυτό που έκανε τους σκηνοθέτες να μου προτείνουν να παίζω όλες τις στρίγγλες.
Ο Κακογιάννης μού είπε κάποτε, ότι έχω κάτι στο βλέμμα μου που καρφώνει τον άλλον.
Στα γυρίσματα του φιλμ ''Στέλλα'', η Μελίνα αναρωτιόταν πώς θα μου δώσει εκείνο το χαστούκι.
''Μη σε νοιάζει'', της απάντησε ο σκηνοθέτης Μιχάλης Κακογιάννης.
''Η Τασσώ....θα σε κοιτάξει με τέτοιο βλέμμα.....που θα σε κάνει να θες να της δώσεις τέσσερα χαστούκια.''
Έπαιξα και άλλους ρόλους.....και την ωραία κυρία...
Και τι έγινε; Σιγά...
Κανείς δεν τους θυμάται.

Οι ρόλοι της κακιάς ήταν αυτοί που με καθιέρωσαν.
Ήμουν αυστηρή αλλά και σωστή για τα δεδομένα της εποχής.
Δεν είχα άδικο να αντιπαθώ την Τζένη Καρέζη που τα έφτιαξε με τον Νίκο Κούρκουλο, ο οποίος ήταν αρραβωνιασμένος με την κόρη μου, στην ταινία ''Ένας μεγάλος έρωτας'',
ή με τον Μάνο Κατράκη που η κομμώτρια Ζωή Λάσκαρη τον απατούσε και του έτρωγε τα λεφτά στο φιλμ ''Ιστορία μιας ζωής''.
Δεν έπαιξα Αρχαία Τραγωδία γιατί την σέβομαι πάρα πολύ.
Για μένα είναι κάτι μουσειακό.
Έχω παίξει ''Λυσιστράτη'' αλλά Τραγωδία, όχι.
Όταν άρχισε ο Κουν να ανεβάζει Αρχαία Τραγωδία είχα φύγει από το Θέατρο Τέχνης.
Συνειδητά δεν την ήθελα.
Δε μου αρέσει το Μουσειακό Θέατρο.
Μου αρέσει το καθημερινό Θέατρο.
Να το ζω.
Το Θέατρο είναι αίσθηση δημιουργίας.
Με ρωτάνε αν με κουράζει. Η δουλειά του ηθοποιού είναι χαρά.
Στο Θέατρο δεν δουλεύουμε. Στο Θέατρο παίζουμε.
Η μεγάλη και μοναδική κούραση είναι οι πρόβες.
Δεν τελειώνει η ζωή όταν γεράσεις.
Δεν πρέπει να εγκαταλείπεις.
Υπάρχεις.
Και το βασικό στοιχείο είναι ότι ζεις και αναπνέεις.
Τη μέρα μου την ξεκινώ με ένα ευχαριστώ σε αυτόν τον ήλιο που έχουμε από πάνω μας,
τον ήλιο που λούζει τη ζωή μας.
Και κοιτάω το αύριο.
Όχι το χθες.
Το χθες πέρασε, τελείωσε.
Το αύριο... "
-Τασσώ Καββαδία
...............................................................
-Πηγές:
Απόσπασμα από το βιβλίο του Αντώνη Πρέκα: ΣΑΝ ΠΑΛΙΟ ΣΙΝΕΜΑ...
tovima. gr
Απόσπασμα από συνέντευξη στην Αφροδίτη Γραμμέλη. newsbeast. gr
Φωτογραφία: - Σπύρος Στάβερης - lifo. gr