Παρακάτω ακολουθούν κάποιες πληροφορίες ακριβώς όπως αναγράφονται στην επίσημη ιστοσελίδα της εταιρείας...
1930
Το εργαστήρι παιχνιδιών του Θωμά Ακουαρόνε πρωτοεμφανίζεται το 1930. Ο ιδρυτής του ανήκε στην οικογένεια των παλιών τυπογράφων της Θεσσαλονίκης και ήταν ένας ανήσυχος και δημιουργικός άνθρωπος που δεν του αρκούσε η φήμη και η πελατεία μιας επιχείρησης που πρώτη έφερε στη Βόρειο Ελλάδα την τσιγκογραφία….Η ιδέα ξεκίνησε από τα χρησιμοποιημένα και άχρηστα πλέον μολυβένια στοιχεία του τυπογραφείου …. Μια πρώτη ύλη «δεμένη» με τη ζωή του, που στο μυαλό του έπαιρνε σχήμα και χρώματα!! Φέρνοντας ειδικά καλούπια από την Γερμανία κατασκεύασε τα πρώτα μολυβένια στρατιωτάκια και τα παρουσίασε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Από εκεί τα πράγματα πήραν το δρόμο τους και με τη μεγάλη επιτυχία και ανταπόκριση που είχαν τα μολυβένια στρατιωτάκια, ο Θωμάς Ακουαρόνε είχε πια «μπει στο παιχνίδι» για τα καλά…Αφήνοντας πλέον το τυπογραφείο στα χέρια των αδερφών του, τα αμέσως επόμενα χρόνια επεκτάθηκε σε διάφορα άλλα παιχνίδια όπως σβούρες, ξύλινες κατασκευές, ξύλινα παζλ με εικόνες ανάγλυφες, ξύλινους κύβους με εικόνες απο παραμύθια. Το μικρό εργαστήρι είχε πια ανάγκη από χέρια και όλοι όσοι δούλεψαν δίπλα στον χαρισματικό αυτό άνθρωπο θα θυμούνται για πάντα την δυναμική του προσωπικότητα. Από το μολύβι στο ξύλο και λίγο αργότερα κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα επιτραπέζια παιχνίδια, με μολυβένια πιόνια, όπως «το Παιχνίδι της Χήνας», «ο Γκρινιάρης», «το Ποδηλατοδρόμιο» και τόσα άλλα.
1948
Φτάνοντας λίγα χρόνια πριν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κάνουν την εμφάνισή τους οι πασίγνωστες μεταλλικές κατασκευές. Η παγκόσμια αναταραχή σταματά προσωρινά την ανάπτυξη του εργαστηρίου, όμως το 1948 ξεκινά και πάλι μια περίοδος που την χαρακτηρίζουν οι έντονες μεταπολεμικές αλλαγές και η παρουσία του μεγαλύτερου γιού του Θωμά, του Αιμίλιο στο τιμόνι της επιχείρησης. Πάλι από τα περίπτερα της Διεθνούς Έκθεσης της Θεσσαλονίκης πρωτοπαρουσιάζονται νέα παιχνίδια, εμφανώς επηρεασμένα από τη μόδα της εποχής: στρατιωτικά τζίπ, αεροπλάνα και τάνκ. Το 80% της παραγωγής κατευθύνεται τώρα στην Αθήνα και απο εκεί σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Από το 1956 η επιχείρηση αλλάζει διακριτικό τίτλο και ονομάζεται πλέον «Παιχνίδια ΕΠΑ». Τη διεύθυνση αναλαμβάνει ο μικρότερος γιός, Ρενάτο και οδηγεί την επιχείρηση σε νέα μεγέθη. Αρχίζει η παραγωγή πλαστικών παιχνιδιών και μια νέα σειρά επιτραπέζιων που όπως πάντα αντανακλούν την εποχή τους: «Σπούτνικ», «Λούνικ» κλπ. Είναι φανερό ότι πλέον η επιχείρηση έχει ξεφύγει από τα όρια του εργαστηρίου και έχει μετατραπεί σε μια σύγχρονη, δυναμική βιοτεχνία.
1972
Η διορατικότητα του άξιου συνεχιστή της οικογενειακής παράδοσης, θα οδηγήσει την «ΕΠΑ» το 1972 στις νέες σύγχρονες εγκαταστάσεις της στη Θέρμη Θεσσαλονίκης. Σε ιδιόκτητους χώρους 3.000τμ θα στεγαστούν πλεόν 70 εργαζόμενοι που αποτελούν το ανθρώπινο δυναμικό της επιχείρησης. Παράλληλα με την αύξηση των μεγεθών το εργοστάσιο εξοπλίζεται με σύγχρονο μηχανολογικό εξοπλισμό, συμμετέχει σε εκθέσεις, το σήμα «ΕΠΑ» είναι πλέον συνώνυμο του καλού ελληνικού παιχνιδιού!!!. Ο Ρενάτο Ακουαρόνε θα αποχωρήσει σταδιακά από τη διαχείριση αφήνοντας και αυτός με τη σειρά του τη θέση του στους γιούς του Αιμίλιο και Θωμά. Διευθύνοντας την παλαιότερη εταιρία κατασκευής παιδικών παιχνιδιών στην Ελλάδα η «ΕΠΑ» έχει επεκτείνει πλέον την αγορά της σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια και έχει σταθερή συνεργασία με την Κύπρο. Με ένα μηχανολογικό εξοπλισμό που ανανεώνεται σταδιακά, με μια φήμη και μια ιστορία που λίγες επιχειρήσεις έχουν, η εταιρία οδηγείται στον 21ο αιώνα…. Παράλληλα με την κατασκευή η εταιρία επεκτείνει, με μεγάλη επιτυχία,τις δραστηριότητές της και στην αποκλειστική αντιπροσώπευση επιλεγμένων οίκων παιχνιδιών του εξωτερικού.
Και μια φωτογραφία για το πως είναι οι εγκαταστασεις της εταιρείας σήμερα:
πηγή:epatoys.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου